Ο σκηνοθέτης Ντομινίκ Μολ μιλά για το αστυνομικό θρίλερ που, στο ύφος ταινιών όπως το Zodiac και το Μνήμες Φόνων, έχει ως επίκεντρο μια φρικιαστική γυναικοκτονία και τα στερεότυπα που στέκονται εμπόδιο ανάμεσα στους αστυνομικούς και στη λύση της.
Αργά ή γρήγορα, κάθε αστυνομικός συναντά μια υπόθεση που παραμένει ανεξιχνίαστη και τον στοιχειώνει. Για τον νεαρό και φιλόδοξο Γιοχάν Βιβέ, που έχει μόλις διοριστεί επικεφαλής στην εγκληματολογική ομάδα της Γκρενόμπλ, αυτή θα είναι η δολοφονία της Κλαρά. Ο Βιβέ και η ομάδα του ερευνούν την πολύπλοκη ζωή και τις σχέσεις της Κλαρά, αλλά αυτό που ξεκινά ως ενδελεχής έρευνα της ζωής του θύματος, σύντομα μετατρέπεται σε βασανιστική εμμονή. Η μια ανάκριση διαδέχεται την άλλη, οι ύποπτοι δεν τελειώνουν, και ο Βιβέ έχει όλο και περισσότερες αμφιβολίες. Ένα μόνο είναι σίγουρο, ότι το έγκλημα έγινε τη νύχτα της 12ης.
Τι έδωσε έμπνευση στον Ντομινίκ Μολ να γυρίσει αυτή την ταινία; «Η σχέση μεταξύ ανδρών και γυναικών αποτελεί το κύριο νήμα της ταινίας. Το βιβλίο της Πολίν Γκενά στο οποίο βασίστηκε το σενάριο, δεν εστιάζει ιδιαίτερα σε αυτό το θέμα, αλλά το γεγονός ότι η συγγραφέας είναι γυναίκα, και η αποστασιοποιημένη οπτική της σχετικά με τους άνδρες αστυνομικούς, είναι αναμφίβολα ένας σημαντικός παράγοντας στην προσέγγιση που μας “επιβλήθηκε”. Πολλές ειδήσεις σχετίζονται άμεσα με περιπτώσεις βίας που διαπράττονται από άνδρες κατά των γυναικών. Είναι εντελώς τρελό όταν το σκέφτεσαι και δεν το βλέπεις ως έναν ακόμη θάνατο.
Οι αστυνομικοί που πρέπει να πολεμήσουν αυτή τη βία είναι σχεδόν αποκλειστικά άνδρες. Ακόμα κι αν, με αξιέπαινο τρόπο, κάποιες ταινίες και σειρές δείχνουν γυναίκες ντετέκτιβ, στην πραγματικότητα ζούμε ακόμα σε έναν “κόσμο ανδρών”. Τι σκέφτονται αυτοί οι άνδρες όταν διερευνούν εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά γυναικών που θα μπορούσαν να είναι οι κόρες τους, οι σύντροφοί τους, οι φίλες τους, οι αδερφές τους; Πώς βλέπουν τους υπόπτους; Και τα θύματα; Τι συναισθήματα τους προκαλούν όλα αυτά; Θέλαμε η ταινία να οδηγήσει το κοινό να κάνει τέτοιες ερωτήσεις ή και να νιώσει “υπαρξιακή αγωνία”.»
Ο Ντομινίκ Μολ είναι Γερμανο-γάλλος σκηνοθέτης και σεναριογράφος, γεννημένος το 1962. Σπούδασε στο City University της Νέας Υόρκης, αλλά και στο La Fémis όπου και διδάσκει. Ανάμεσα στη φιλμογραφία του τα Χάρι, ο Καλύτερος Φίλος του Ανθρώπου (2000) που του χάρισε το Βραβείο Σεζάρ Σκηνοθεσίας, Από Άλλο Πλανήτη (2016), Μόνο Αυτοί Είδαν τον Δολοφόνο (2019).
