Πολλά ντοκιμαντέρ διεκδικούν συχνά τον χαρακτηρισμό «επίκαιρο» φέρνοντας στην επιφάνεια θέματα που απασχολούν μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης. Στο «Μονοπώλιο της Βίας» ο χαρακτηρισμός είναι απόλυτα δίκαιος γιατί προσπαθεί, μέσω της δύναμης της εικόνας αλλά και την ισχύ του διαλόγου, να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους η κρατική βία έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια σε όλη την Ευρώπη ως αντίδραση σε οποιαδήποτε κοινωνική διεκδίκηση και να αναρωτηθεί για το κάτα πόσο νόμιμο είναι όλο αυτό.
Το ντοκιμαντέρ του Νταβίντ Ντιφρέν χρησιμοποιεί ένα πολύ απλό αφηγηματικό εύρημα για το θέμα του. Παρουσιάζει αληθινές σκηνές από τους δρόμους της Γαλλίας, όπου πορείες διαμαρτυρίας αντιμετωπίζονται βίαια από την αστυνομία και υπάρχουν ξεκάθαρες εικόνες αστυνομικών που χτυπούν πολίτες. Οι εικόνες αυτές είναι στην πλειοψηφία τους τραβηγμένες από κινητό τηλέφωνο, κάτι που υποδηλώνει ότι δεν τις βλέπουμε ποτέ από συμβατικά μέσα, αλλά μέσα από προσωπικούς λογαριασμούς social media ανθρώπων που αποπειράθηκαν να τις καταγράψουν. Οι εικόνες αυτές αντιπαρατίθενται με μια σειρά από talking heads, όπου πολίτες σε μαύρο φόντο μιλούν είτε για τις δικές τους εμπειρίες είτε για την ανάγκη μιας επαναδιαπραγμάτευσης της νομιμότητας της κρατικής βίας.
